Άρθρο: Το γήπεδο ο «καθρέφτης» του καλού παίκτη

Άρθρο του Νίκου Παπαστεφανάτου (εφημερίδα Match Αχαΐας) 

Η νέα γενιά ποδοσφαιριστών έχει τα δικά της πρότυπα. Άλλος τον Ρονάλντο, άλλος τον Μέσι ή κάτι διαφορετικό. 

Παρατηρώ στους νεαρότερους παίκτες την επιθυμία να συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτούς τους παίκτες ή παίκτες τέτοιου βεληνεκούς. Αυτό που θα πρέπει να απασχολεί τους παίκτες δεν είναι θέλουν να μοιάσουν στον Ρονάλντο, αλλά αν έχουν συνειδητοποιεί το αν έχουν μπορούν. 

Πολλά λόγια, συνήθως κακεντρεχή σχόλια για συμπαίκτες και αντιπάλους, έλλειψη σεβασμού σε μεγαλύτερους, το μαλλί τέζα, σκουλαρίκια, τατουάζ και άλλες κακές συνήθεις, που δυστυχώς δεν κόβονται τόσο εύκολα. Αυτό είναι το πρότυπο του νέου έλληνα παίκτη. 

Έχω διαπιστώσει ότι ουδείς ασχολείται με την ουσία του ζητήματος. Να καθίσει δηλαδή ένας παίκτης να κάνει αυτοκριτική. Να εντοπίσει τις αδυναμίες του και να μιλάει ελεύθερα γι’ αυτές, χωρίς να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.   

Από την άλλη, ακούω συνεχώς την καραμέλα του… βίσματος. Αγαπημένοι φίλοι, αυτός που θα ευνοηθεί από κάποιον άλλον θα φανεί στο γήπεδο, αργά ή γρήγορα. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η αλήθεια έχει πάντα την τελευταία λέξη. Όσες γνωριμίες και να έχει κάποιος, στο γήπεδο θα φανούν όλα.

Εκεί είναι ο «καθρέφτης» του ποδοσφαιριστή. Ειδικά του καλού ποδοσφαιριστή. 

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν υπάρχει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αθλητική παιδεία δεν υπάρχει. Και αυτό πρέπει επιτέλους να το διδάξουν οι καθηγητές στα σχολείο. Όσο αφήνεις μια «πληγή» τότε θα έχουμε στο μέλλον νέα «θύματα»… 

Μην κάνετε το λάθος να παρασυρθείτε. Σοβαρότητα, σεβασμός, ταπεινότητα, λίγα λόγια, σκληρή δουλειά (και τα Σαββατοκύριακα) και όλα θα έρθουν.